Hararet basmışsa yüreğini yalnızlıkla dolacaktır kaderin. Dalalete boyun eğmişse hiçliğin er ya da geç gelecektir ecelin. Hayat bir izlenceden ibaretse ve sonsuzluktaki anlamı öğrendiğimizdeki kaideyse…
Kadir Ceyhan
Mücahit: Daha önce hiç ciddi ilişkin olmadı mı? Hüseyin abi: Kitaplar hayatı öğretmiyor. Cansu: Bu aptala biraz insan içine çıkmayı öğretin. İnsanlara nasıl selam verilebileceğini…
Sonsuzluk beni zaman algısına hapsetti. Algıma sulanan bir biçareyim. Yedişer kere yıkansam da benliğimden bu sulanmadan ayrışmaya ne hacet. Karlı bir yalnızlık çöl gibi, sarar…
Kader beni hiçlik ile başbaşa bıraktı. Ne yerin ne yurdun ruhuma sığmaz. Bulanıktır doğan güneşin gözüme sarpa sarar gecelerin. Varlığın içinde yok olduğumu bile bile…
İş hayatına alışamamak bana yaşamda dayatılan “tutarlı ol” yaftasının yapıma uymaması neticesinde aldığım teneffüs gibi. Hayat karar mekanizmaları üzerine sığıştırılmamalıdır. Dünyada kaldığım süre boyunca deneyimlediğim…
Boşluğa yalakalık etmeye ne hacet sefilliğin esbabı sarmışken etrafımı ve yeltenmeye dahi takatim yok kendime karşı inkar edemezken sönük gözlerimde gördüğümü kendimi. Toz renksizdir artık…
Mücahit: Beni üzen ve en çok etkileyen nokta sevgisizlik. Bir çok koşulda yalnızlığı insanlığa nazaran hat safhada deneyimleyen şahsımın yalnızlık hissine duyduğu o karşı konulmaz…
Sen: İkimizin arasındaki ortak nokta sadece form mu? Hüseyin Abi: Yoksa hepimizin evren ile olan kan bağımızdan dolayı bir bütünlüğü temsil ettiğine katılıyor musun? Sen:…